Zespół Szkół nr 10

Co oferujemy:

- nowoczesna pracownia komputerowa

- praca w programie Adobe Photoshop CS5

- praca w programach 3D - do wyboru: sketchup, blender,

- tworzenie animacji komputerowych

powrót

1 - 2012_2013
2 - 2011_2012
3 - 2010_2011
4 - 2009_2010
5 - 2008_2009
6 - 2007_2008
7 - 2006_2007
8 - 2005_2006
9 - 2004_2005

Przyszłość szkoły


Szkoła przyszłości powinna:
być sprawnie zarządzana w celu uzyskania wysokiego poziomu kształcenia i wychowania m.in. przez poszerzenie innowacji pedagogicznych,
lepiej przygotować uczniów, nauczycieli do egzaminu zawodowego (technik informatyk i elektronik), maturalnego oraz gimnazjalnego,
bezpieczna dla uczniów i pracowników m.in. poprzez wprowadzanie do szkoły monitoringu oraz działania profilaktyczne,
wszelkie działania ukierunkować na rozwój szkoły, tj. rozwój nauczycieli, uczniów - wzmocnić WDN, poszerzyć ilość i jakość zajęć pozalekcyjnych (taniec, sport, teatr, film, lektura itp.),
wykorzystać programy UE do tworzenia dodatkowych zajęć, motywować uczniów i nauczycieli do nauki języków,
tworzyć klimat do dobrej komunikacji interpersonalnej,
angażować rodziców do współdziałania ze szkołą na wielu płaszczyznach
usprawnić przepływ informacji (e-dziennik, wykorzystać platformę edukacyjną),
pozyskiwać sojuszników szkoły, zwłaszcza wspierających ją materialnie oraz podejmować działania gospodarcze wspierające obszar działań pedagogicznych m.in.. by stworzyć nowoczesne multimedialne pracownie językowe i przedmiotowe, rozbudować bibliotekę i poszerzyć jej zasoby książkowe oraz utworzyć salę audiowizualną,
realizować programy europejskie oraz pozyskiwać fundusze europejskie pozwalające uczniom i nauczycielom rozwijać swoje umiejętności interkulturowe,
rozwijać wymiany ze szkołami europejskimi,
współpracować ze środowiskiem lokalnym, promować walory szkoły i jej osiągnięcia - np. rozwijać sport amatorski wśród uczniów i ich rodzin,
organizować lokalne imprezy sportowe i kulturalne,
pielęgnować i rozwijać dobre tradycje szkoły,
dawać szansę dla rozwoju pasji tych którzy ją tworzą.

dyrektor szkoły
Mirosław Mendecki

Historia naszej szkoły nie jest typowa, ponieważ jej istotą jest ZMIANA. W ciągu dziewięćdziesięciu lat istnienia Szkoły przy dzisiejszej ul. Chopina 26 zmieniały się bowiem jej typy, zmieniał patron, język wykładowy oraz narodowa przynależność uczniów i nauczycieli. Jednak dzięki temu rytmowi zmian wyznaczonemu przez Wielką i Małą Historię szkolna społeczność, zdobywająca tutaj wiedzę i umiejętności, zawsze była i jest OTWARTA NA NOWE WYZWANIA i NOWE MOŻLIWOŚCI.

Dzieje szkolnego gmachu rozpoczęły się w 1928 roku, kiedy w jego murach pierwszy raz rozległ się dźwięk dzwonka wzywający na lekcje uczniów niemieckiej Pestalozzischule. Dzieciom i młodzieży uczącej się po niemiecku gmach ten służył aż do końca II wojny światowej. Pod koniec wojny wykorzystano go na potrzeby wojennego szpitala, jednak już w kwietniu 1945 roku w okazałych murach, którym szybko udało się przywrócić edukacyjne funkcje, pojawili się polscy nauczyciele delegowani przez Kuratorium Oświaty Okręgu Szkolnego Śląskiego w Katowicach. Zorganizowali oni dwie polskie szkoły – Powszechną Szkołę Publiczną nr 4 oraz Publiczną Szkołę Powszechną nr 5 w Mikulczycach. Na początku lat 60. XX wieku szkoły te połączono w jedną placówkę oświatową – Szkołę Podstawową nr 27 w Zabrzu. Dawna gmina wiejska Mikulczyce w 1952 roku stała się bowiem jedną z dzielnic Zabrza.

Kilka lat później szkolna społeczność znowu się zmieniła, ponieważ Szkoła Podstawowa nr 27 przyjęła pod swój dach uczniów zabrzańskiego Technikum Elektrycznego. Od tego momentu w szkolnych murach co roku pojawiali się we wrześniu nie tylko najmłodsi uczniowie z tytami w ręku, ale również ich starsze koleżanki i starsi koledzy, którzy rozpoczynali starania o uzyskanie świadectw dojrzałości i dyplomów technika. Od 1980 roku uczyli się oni już nie w Technikum Elektrycznym, ale w Zespole Szkół Elektryczno-Elektronicznych, którego patronem został prof. Janusz Groszkowski.

Kilkanaście lat później reforma systemu oświaty sprawiła, że szkoła musiała dokonać kolejnej ewolucji, dostosowując swój administracyjny kształt i ofertę edukacyjną do nowych potrzeb. 10 marca 1997 roku utworzono Zespół Szkół nr 10 im. prof. Janusza Groszkowskiego. Na początku XXI wieku ostatnie dzieci uczące się w szkole podstawowej opuściły więc gmach przy ul. Chopina. W szkole pozostali uczniowie technikum, do których dołączyli licealiści i gimnazjaliści. Szkolny gmach został wówczas poszerzony o dobudowaną do niego nowoczesną salę gimnastyczną, a jego gośćmi coraz częściej byli uczniowie i nauczyciele z mniej i bardziej odległych krajów, którzy przyjeżdżać zaczęli dzięki realizowanym przez szkołę międzynarodowym projektom.

Jednak, jako że historia kołem się toczy, kolejna reforma sprawiła, że 4 września 2017 roku do gmachu przy ul. Chopina znów powrócili najmłodsi uczniowie – pierwszoklasiści z tytami w ręku i ich starsi koledzy – siódmoklasiści, ponieważ dawna Szkoła Podstawowa nr 27 została reaktywowana, stając się częścią wciąż gotowej na zmiany i nowe wyzwania mikulczyckiej „Dziesiątki”… .

Nasz Patron - prof. dr inż. Janusz Groszkowski był nestorem polskiej
radiotechniki, elektroniki.

"Uważam, że nie nowe dotacje, nie nowe schematy organizacyjne i metody zarządzania, formy planowania, finansowania i sprawozdawczości, ku czemu skłaniać się są skłonni administratorzy nauki, ale sprawy etycznej postawy polskich uczonych są obecnie najważniejsze. Najpilniejszym zadaniem jest pozbycie się ze środowiska naukowego osób nieuczciwych i nie posiadających kwalifikacji, jak również uniemożliwienie nadawania takim osobom tytułów naukowych."

Janusz Groszkowski - światowej sławy uczony i wielki humanista, pionier polskiej radioelektroniki, twórca oryginalnej metody analizy elektrycznych drgań nieliniowych znanej w literaturze pod nazwą "metody harmonicznych Groszkowskiego", konstruktor pierwszego na świecie magnetronu metalowego, konstruktor unikatowych próżniomierzy jonizacyjnych do pomiaru najniższych ciśnień; w okresie drugiej wojny światowej ekspert w rozszyfrowaniu, dla potrzeb aliantów tajemnic niemieckiej broni rakietowej typu V2 oraz niemieckiego radaru; członek rzeczywisty oraz wieloletni Wiceprezes i Prezes Polskiej Akademii Nauk, doktor honoris causa Politechnik: Warszawskiej, Łódzkiej, Gdańskiej; profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej, Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Technologii Elektronowej PAN, wybitny członek krajowych i zagranicznych organizacji i stowarzyszeń, Wiceprzewodniczący Rady Państwa, członek i przewodniczący wielu komisji i komitetów państwowych, redaktor naczelny wiodących pism Polskiej Akademii Nauk. Ze wszystkich odznaczeń jakie posiadał, najbardziej cenił sobie Profesor Złoty Krzyż Virtuti Militari za udział w walce z okupantem.

Janusz Groszkowski - urodzony 21 marca 1898 roku w Warszawie. Ojciec Profesora - Teodor - był entuzjastą postępu technicznego; zafascynowany działalnością Edisona nawiązał z nim kontakt korespondencyjny. Ojciec był przychylny zainteresowaniom technicznym syna, pomagał Profesorowi również Jego starszy brat, uczeń Szkoły Wawelberga i Rotwanda (budowa maszyn i elektrotechnika). Gdy otworzono w 1915 roku Politechnikę Warszawską miał konkretne i określone zamiłowania i pragnął studiować na Wydziale Elektrycznym. Został jednym z pierwszych studentów tej uczelni, początkowo na Wydziale Mechanicznym (nie otwarto wtedy jeszcze Wydziału Elektrycznego).

Studia skończył w roku 1922 (już na Wydziale Elektrotechnicznym) uzyskując stopień inżyniera elektryka. Bardzo wysoko cenił Profesor swoich wykładowców i uważał, że wiedza zdobyta na studiach była Mu niezmiernie przydatna w życiu. Działalność naukowo badawczą rozpoczął Janusz Groszkowski już na studiach, w grudniu 1917 roku opublikował swój pierwszy artykuł: "Radiograficzne metody badania metali", w 1918 roku opublikował pracę pt. "Projekt kierowania na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych". W 1919 roku został członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP). Inżynier Janusz Groszkowski początkowo pracował jako asystent na Politechnice Warszawskiej, jednocześnie będąc oficerem wojsk łączności zajmującym się organizacją wojskowego przemysłu radiotechnicznego. Z inicjatywy Janusza Groszkowskiego zaczęło wychodzić w 1923 roku czasopismo "Przegląd Radiotechniczny", którego był założycielem, redaktorem naczelnym i głównym autorem. W 1925 roku ukazała się, jako jedna z pierwszych w literaturze światowej, monografia "Lampy katodowe i ich zastosowanie w radiotechnice". Stała się ona zalecanym podręcznikiem, zarówno w Politechnice Warszawskiej, jak i na innych uczelniach, w kraju i za granicą.

W roku 1928 Janusz Groszkowski obronił rozprawę doktorską pt. "Metoda kompensacyjna kontroli stałości fali". W tym samym roku na podstawie pracy o obniżaniu częstotliwości uzyskał stopień docenta habilitowanego. Od tego momentu Janusz Groszkowski poświęcił się całkowicie pracy naukowej na Politechnice. Już w następnym roku (1929) otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego oraz został nominowany na kierownika Katedry Radiotechniki. Sześć lat później (1935) Janusz Groszkowski został mianowany profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej (nominację profesorską wręczał Mu prezydent Ignacy Mościcki) oraz wybrany dziekanem Wydziału Elektrycznego tej uczelni. W międzyczasie Janusz Groszkowski opublikował pracę "The interdependence of the frequency variation and harmonic constent and constant frequency oscillators" w której zawarty był wzór określający zmiany częstotliwości drgań spowodowanych przez harmoniczne napięcia lub prądu.

Teoria profesora Groszkowskiego wyprzedziła współczesnych Mu badaczy, którzy początkowo nie rozumieli jej znaczenia. Dopiero ogólny rozwój nieliniowej teorii drgań spowodował, że metoda Groszkowskiego stała się podstawowym elementem wszystkich poważnych opracowań na temat generatorów lampowych. W roku 1937 Janusz Groszkowski, wraz ze swym najbliższym współpracownikiem Stanisławem Ryżką, zastosował po raz pierwszy na świecie katodę tlenkową w magnetronie, a w 1939 roku skonstruował (również po raz pierwszy na świecie) magnetron metalowy z obwodami wewnętrznymi, katodą tlenkową i korpusem chłodzonym olejem.

Profesor przez jakiś czas był prezesem Polskiej Akademii Nauk, później został wybrany na przewodniczącego Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodowej, a jeszcze później wybrano go do Rady Państwa i był wiceprzewodniczącym Rady Państwa. Około roku 1976 wycofał się z wszelkiej działalności politycznej, dlatego, że nie odpowiadała mu ówczesna opcja polityczna. W 1968 r. przeszedł na emeryturę, lecz cały czas pracował w swoim laboratorium, praktycznie w tym laboratorium umarł. Parę miesięcy po jego śmierci nasze referendum wewnątrz szkolne rozstrzygnęło, że patronem szkoły będzie prof. Janusz Groszkowski. Wtedy byliśmy 3-cią szkołą mającą tego patrona, obecnie takich szkół jest 7.

1 - certfikat jakości "Szkoła przedsiębiorczości"

2 - szkoła z klasą